Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

ΜΟΥΣΜΟΥΛΙΑ ΣΤΑ ΑΝΟΙΧΤΑ



Απόγευμα παρασκευής και τα εργαλεία ετοιμάζονται, ελέγχονται και φορτώνονται στο σκάφος. Γίνονται και οι απαραίτητες προμήθειες, γιατί το ταξίδι είναι μακρινό και ο χρόνος παραμονής μεγάλος. Δεν πρέπει να μας λείψει τίποτα, και τίποτα δεν πρέπει να μας χαλάσει την ηρεμία και την απόλαυση αυτού του ταξιδιού. Η παρέα αποτελείται από τον Γιώργο τον Θόδωρο και τον γράφοντα. Σάββατο άγρια χαράματα αναχωρούμε από Θεσσαλονίκη για το Σάνη πίνοντας καθ οδόν τις πρώτες γουλιές του καφέ για να ξυπνήσουμε. Τα χιλιόμετρα πολλά και ατελείωτα μπροστά στην αναμονή μας να φτάσουμε στο ραντεβού μας με τα μουσμούλια.

 Ο κατακόκκινος ήλιος που προβάλει πίσω από την κορυφή του όρους Άθω μας υποδέχεται και μας προδιαθέτει ευχάριστα. Φτάνουμε επιτέλους στη μαρίνα του Σάνη και μετά την φόρτωση όλων των απαραίτητων εξαρτημάτων και τα παρελκόμενά τους στο σκάφος λύνουμε τους κάβους. Οι δύο μηχανές παίρνουν μπροστά ταράζοντας την πρωινή ηρεμία της μαρίνας. Δίνονται οι απαραίτητες πορείες στο GPS ώστε να μας οδηγήσουν στην ξέρα όπου θα ψαρέψουμε. Η απόσταση που καταγράφεται αυτόματα στην οθόνη του GPS είναι 30 ν.μ. Η θάλασσα ήρεμη και γαληνεμένη, ταράζεται από τα απόνερα του σκάφους, αφήνουμε πίσω μας την μπούκα της μαρίνας και ευθυγραμμίζουμε την πλώρη μας με την τελική πορεία του GPS. Με ταχύτητα 30 ν.μ. θα είμαστε στο σημείο σε περίπου 50 λεπτά. 

Χρόνος πολύ αρκετός για να απολαύσει κανείς το απέραντο γαλάζιο και τα ψαροπούλια που μας συνοδεύουν σε όλο μας το ταξίδι ψάχνοντας κι αυτά την τροφή τους. Μετά από πορεία 50 λεπτών, όπως πολύ σωστά προέβλεψε το GPS, φτάσαμε στο πολυπόθητο σημείο. Ρίχνεται η άγκυρα και ετοιμάζονται τα ηλεκτρικά μηχανάκια και τα παράμαλλα με τα δολώματά τους. Τα εργαλεία μας αποτελούνται από τα ηλεκτρικά μηχανάκια της Shimano τα Dendοu Μaru 4000 εφοδιασμένα με το νήμα Tiagra 1000 μέτρα 50lbs. Τα καλάμια μας αποτελούνται από το Beast master 210M, to Speed Master 2030 και το Antares 2030, καλάμια πολύ δυνατά αλλά και ταυτόχρονα πολύ ευαίσθητα ώστε να αντιλαμβανόμαστε άμεσα τις τσιμπιές των ψαριών ακόμη και στο βάθος των 300 μέτρων και παράλληλα εφοδιασμένα με οδηγούς fuji SIC  ώστε να εκμεταλλευόμαστε πλήρως όλα τα πλεονεκτήματα του νήματος των ηλεκτρικών μηχανισμών μας. Οι αρματωσιές αποτελούμενες από πετονιά Blue Wing 0,60mm με παράμαλλο διαμέτρου 0,60 mm από την ίδια πετονιά και δέκα αγκίστρια Morigen με κωδικό Κ2 Νο 1, ήταν ειδικά φτιαγμένη από τον έμπειρο Γιώργο, ενώ έφεραν βαρίδιο βάρους επτακοσίων γραμμαρίων και δολώνονταν εναλλάξ με γαρίδα και σαρδέλα.

Τα φρένα των μηχανισμών λύνονται και τα πρώτα δολώματα πέφτουν στο νερό, με την ευχή να είμαστε στο σωστό σημείο. Από την πορεία της αρματωσιάς διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχουν ρεύματα. Ο χρόνος που κάνει η αρματωσιά να φτάσει στον βυθό είναι ατελείωτος, μιας και έχει να διανύσει μια απόσταση 300 μέτρων. Για να κερδίσουμε όμως χρόνο στην διάρκεια της καθόδου της αρματωσιάς, ξετυλίγουμε άλλη μια και την δολώνουμε, ώστε να είναι έτοιμη για ρίξιμο. Αυτό γίνεται περισσότερο για να μην περιμένουμε να ξεδολώσουμε τα ψάρια, να δολώσουμε και να ξαναρίξουμε. Τα μουσμούλια όταν τρώνε, πρέπει να τα ψαρεύεις γρήγορα, άλλωστε έχουμε και το πρόβλημα της καθόδου και της ανόδου σε αυτό το ψάρεμα, λόγω του μεγάλου βάθους. Τα δολώματα είναι σωστό να μην κατεβαίνουν με μεγάλη ταχύτητα και τα ψάρια επίσης να μην ανεβαίνουν με μεγάλη ταχύτητα, γιατί σχίζονται τα χείλη τους και φεύγουν από τα αγκίστρια.

 Σ΄ αυτό βέβαια μας βοηθά η τεχνολογία των ηλεκτρικών μηχανισμών που διαθέτουν ελεγχόμενη κάθοδο αλλά και ρυθμιζόμενη ταχύτητα ανόδου. Έτσι ο συνολικός χρόνος καθόδου και ανόδου είναι περίπου στην μισή ώρα. Μόλις έφτασαν τα δολώματά μας στον βυθό έγινε πραγματική μάχη. Τα τραντάγματα ήταν πολλά και δυνατά, πράγμα που σήμαινε πως υπάρχουν ψάρια και μεγάλα μάλιστα. Μετά από αναμονή λίγων δευτερολέπτων, πατήσαμε το μπουτόν ανόδου των μηχανισμών, περιμένοντας να δούμε  τα πρώτα ψάρια να ξεπροβάλουν, ώστε να επιβεβαιώσουμε το σημείο. Κοιτάζοντας συνέχεια με ανυπομονησία μες στο νερό, είδαμε να ξεπροβάλει το κόκκινο χρώμα από τα μουσμούλια. Σε λίγο πάνω στο σκάφος ανέβαζα πέντε μεγάλα μουσμούλια των 500 έως 700 γραμμαρίων. Και ο Γιώργος το ίδιο όπως και ο Θόδωρος φωνάζοντας από χαρά για το θεαματικό αποτέλεσμα. Τα μουσμούλια από κείνη την στιγμή και ύστερα άρχισαν να ανεβαίνουν πότε τέσσερα πότε πέντε και πότε έξι μαζί, ενώ μόνο μια φορά γέμισε όλη η αρματωσιά με δέκα ψάρια κάνοντας τα φρένα του μηχανισμού να πάρουν φωτιά από τα έντονα κεφάλια τους στα βαθιά. Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη, τα πειράγματα έδιναν κι έπαιρναν, καθώς η γαλανή μας αντάμειβε πλουσιοπάροχα. Ο ήλιος έχοντας μεσουρανήσει άρχισε να μας ζεσταίνει.

 Επιτέλους βγάλαμε τα μπουφάν μας που μας δυσκόλευαν στις κινήσεις μας. Κάναμε μια στάση το απομεσήμερο για να απολαύσουμε μεσοπέλαγα τους υπέροχους μεζέδες που ετοίμασαν με μεράκι οι γυναίκες μας πίνοντας ντόπιο κρασί που είχαμε προηγουμένως προμηθευτεί. Συνεχίσαμε το ψάρεμά μας για λίγη ώρα ακόμη και πριν ο ήλιος αρχίζει  να γέρνει μαζέψαμε τα σύνεργά μας και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, έχοντας παράλληλα γεμίσει το ψυγείο μας με αρκετά από τα υπέροχα αυτά ψάρια.

 Όλοι είμαστε ικανοποιημένοι από την απλοχεριά της γαλανής, ενώ τα πνευμόνια μας είναι γεμάτα από καθαρό αέρα και τα πρόσωπά μας από αρμύρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου